Osuszanie fundamentów metodami chemicznymi

Chociaż mechaniczne metody umożliwiają wykonanie wtórnej, niezawodnej izolacji muru przeciwko wilgoci kapilarnej, to w ostatnich dziesięcioleciach utwierdziły swoją obecność na rynku tzw. metody chemiczne, nazywane również metodami iniekcyjnymi. Główną przyczynę tego stanu rzeczy przez wiele lat widziano w tym, że metody iniekcyjne mają w przypadku porównania nakładów finansowych koniecznych do przeprowadzenia tych zabiegów naprawczych z innymi metodami alternatywnymi – przewagę cenową. Metody iniekcyjne uzyskały w ostatnim czasie czołową pozycję także dlatego, że prowadzono intensywne badania ich podstaw i zostały zdefiniowane obszary graniczne. Przy odpowiednim, zgodnym z zasadami sztuki budowlanej wykonaniu ich, efekty mogą okazać się równie skuteczne, jak w przypadku metod mechanicznych. Z tych to powodów iniekcje są dziś najczęściej stosowanymi metodami przeciwko kapilarnie podciąganej wilgoci. Mają one obecnie ok. 70% w rynku, przy tendencji wzrostowej.

 

Dla scharakteryzowania zdolności wchłaniania wody przez materiały budowlane należy uwzględnić obok geometrii porów także ich wielkość. Wielkość porów i rozkład ich wielkości są specyficzne dla różnych materiałów budowlanych, a wobec tego mogą wykazywać znaczne zróżnicowanie w obrębie danego muru. Rozkład wielkości porów mierzony jest za pomocą rtęciowej porometrii ciśnieniowej: pory wypełniane są wtłaczaną pod ciśnieniem rtęcią. Klasyfikacja porów przeprowadzana jest w oparciu o zależność promienia porów od ciśnienia wtłaczania. Absorpcję wody można obliczyć z rozkładu wielkości (porów).

W porównaniu do osuszanie fundamentów metodami mechanicznymi przemawia za iniekcjami także i to, że mogą być wykonywane od zewnątrz albo od środka, lub też z zewnątrz i od środka, jak też na różnych wysokościach muru. Równie dobrze istnieje możliwość ich zastosowania w obszarze fundamentu, jak i w obszarze cokołu, albo też poniżej stropu piwnicy. Zastosuje się je po jednej stronie muru – posiadają tę zaletę, że tylko ta jedna strona będzie optycznie naruszona, oczywiście przy założeniu, że środek zastosowany do iniekcji nie wystąpi po stronie przeciwnej.